Rood Busje

Moerdijk wakkerkrantje deeltje 2


Er werd een vreemd rood busje gesignaleerd in Moerdijk afgelopen week. Jaaaaa...., de heren en dames politici gunden zichzelf nu al een uitstapje want dat suffe Den Haag is ook niet bepaald geestverruimend.
Of terugdenkend aan de opvatting van de weergaloze schrijver en polemist Hans Magnus Enzensberger (nog steeds een slijpsteen voor mijn geest!) dat je politicus wordt bij gebrek aan beter, dat wil zeggen: je hoeft er eigenlijk niets voor te kunnen...
Zeker niet nadenken uit jezelf. Praten zonder iets te zeggen, dat is de kunst. Of overbodige adviezen geven tijdens de brand zoals van "deuren en ramen sluiten". Geniaal hoor. Dat had de burger zelf niet kunnen bedenken hoor.


Ze kwamen dus kijken in dat mooie rode busje van hen maar bleven er na aankomst als vissen in een aquarium inzitten.
Ik moet aannemen dat mevrouw Edith Schippers en Co zich vermanden en dapper door hun beslagen raampjes tuurden naar het terrein waar de ramp zich voltrokken had.

Al is dat ook niet geheel zeker...Ik ben nu eenmaal een optimist van het eerste uur maar heb toch een brandende vraag...

Waarom kwam ze er nou niet gewoon uit? Zoals een normaal mens zou doen? Durfde ze niet omdat haar haar niet goed zat (sommige kapsels kunnen niet tegen regen), was zij wagenziek of durfde ze gewoon niet als eerste?Zij is toch de kersverse minister van Volksgezondheid? Had ze last van koudwatervrees of zo? Of zat ze nog met die dioxine-eieren in haar maag?

En die anderen kwamen ook al niet naar buiten...Vreemd. Geen beweging in te krijgen.

Wachten ze misschien op een magisch teken van een Belangrijk Iemand (een Spindoctor of zo?).

Niemand, maar dan ook niemand wilde voet aan wal zetten of op de Moerdijkse bodem.


Het was weliswaar een mooi stilleven, politici die kwamen en toen keken en keken en wegreden. Zomaar. Zonder een woord. Moerdijk keek ook naar de bus en en niemand van hen zwaaide. En later keek ook heel Nederland toe via zijn eigen kijkkast. Ook naar de excuses later deze week van Ivo Opstelten die het beeld betreurt dat hij en Edith Schipper gecreëerd hebben door als regelrechte angsthazen niet naar buiten te durven komen...

Dit  beeld kan niet zomaar "gedeleted" worden.

Het lijkt me sterk dat de overheid genoeg heeft aan 150 karakters om via Twitter (het edele voorbeeld van Marc Rutte volgend) even populair en geliefd te worden als bijvoorbeeld de New Kids.

Ik zeg maar wat.
Anne

Foto's Ness

De foto's op dit blog zijn van de hand van Vanessa Verbeiren (Ness) uit Brussel, de vormgeefster die ons team van Klare Heldere Taal al een tijd versterkt. http://www.klarehelderetaal.blogspot.com/

Moerdijk wakkerkrantje

Nadat het sein brand meester was afgegeven en de hitte van de brand
gesmoord werd door de regen (ineens gingen de hemelsluizen open!)
neemt de verontwaardiging van de Moerdijkers gestaag toe.
En daar hebben ze alle reden toe.

Om te beginnen was de informatievoorziening op de dag van de ramp
van de overheid op zijn zachtst gezegd miniem.
Het beeld dat de bevolking heeft over de laksheid en traagheid van het
overheidsapparaat zal in 2011 helaas ook niet bijgesteld worden.


De overheid staat eens te meer in zijn hemd en werd met vlag en wimpel
qua informatievoorziening voorbijgestoken door de twitterende New Kids
die via hun "grote vuurbal jonguh" Nederland bliksemsnel in no time op
de hoogte bracht.

De Moerdijkers zelf reageerden spontaan met kreten als "wij hebben
hier al lang voor gewaarschuwd, het moest eens gebeuren" en ze
kregen helaas gelijk. En dan weten ze ook nog niet "wat dit
voor onze gezondheid betekent".

Toch beweerde de burgemeester meteen al met een wonderbaarlijke
snelheid en verdacht ogende alertheid dat "...er volstrekt geen gevaar
was voor de volksgezondheid......"
Als ik het goed onthouden heb lagen er in Chemie-Pack 200 stoffen
waarvan sommigen afzonderlijk al gevaarlijk zijn.
En de kenners gaven grif toe dat zij geen idee hadden als deze stoffen
in een soort cocktail tezamen zouden ontploffen.

Feit is dat na amper 2 dagen 20 hulpverleners al gezondheidsklachten
hebben. Maar eens afwachten in hoeverre de overheid of dit kabinet
deze zullen wegwuiven en afdoen als "het zit tussen de oren"...
Het gaat natuurlijk ook allemaal om verzekeringsgeld enzo.

Mr. Pieter van Vollenhoven onderzoekt de ramp al, dus dat stemt hoopvol.
Toch zou ik iedereen aanraden om zijn ogen en oren wagenwijd open
te zetten. Het is niet onmogelijk dat het vuur alleen maar fysiek
gedoofd is bij Chemie-Pack en omgeving maar dat het onmerkbaar
verder smeult. Tenminste, zolang er geen afdoende antwoord komt op
vragen als deze: Waarom kreeg de NOS geen lijst, of pas zo laat, over
de aanwezige stoffen bij dit bedrijf?
Hopelijk wordt dit duidelijk n.a.v. het onderzoek van de ramp
dat Pieter van Vollenhoven gelukkig instelt.

En anders is er altijd nog Wikileaks om achter e.e.a. te komen.
Magere troost voor diegenen die het misschien wel moeten bekopen
met hun gezondheid.

Des hommes et des Dieux

Met een zak vol met bioscoopbonnen die ik met de feestdagen had gescoord, trok ik gelijk zondag 2 januari 2011 naar "de cinema" want een goeie vriend had ons "Des hommes et des Dieux" vurig aangeraden. En terecht.

Deze Franse pakkende art-film is bovendien de winnaar van de Grand Prix van het fimfestival van Cannes en dompelt je onder in een sfeer van onthaasting. Ook in Nederland en België is er grote behoefte aan onthaasting, die in een modern jasje wordt gegoten in de vorm van mindfulness, ontstressen, "minder-is-meer", zen, yoga, etc.

Helaas berust de film op waargebeurde recente feiten in Algerije (de mens is nog steeds een wolf voor zijn medemens) en grijpt je daardoor bij de strot (mijn soort strot dan).

De regisseur heeft er gelukkig niet van geprofiteerd om een flinke hoop gewelddadige scenes in te lassen, integendeel zelfs...

Het vredig samenleven van de acht paters in een piepklein Frans trappistenklooster in het Atlas gebergte met de islamitische dorpelingen wordt plots rauw verstoord door terroristen.

De angst slaat toe en vanaf dat moment is men zijn leven niet meer zeker.

Ook de paters worden op zichzelf teruggeworpen.

Een "fight or flight" situatie dus.

"Fight" is vanuit hun christusbeleving echter geen optie, ook nu niet.

Het onvermijdelijke gebeurt met het eerste nachtelijke bezoek van de terroristen die om medische hulp komen vragen. De paters geven immers al jarenlang medische zorg aan de islamitische dorpsbewoners met wie ze een goeie band onderhouden.

De prior handelt dit moedig en waardig af terwijl hij toch "nee" moet verkopen. Eén van de redenen is o.a. dat ze zelf niet genoeg medicijnen hebben voor de dorpelingen.

Direct daarna gaan de paters in conclaaf en sommigen vinden dat de prior niet democratisch genoeg te werk is gegaan terwijl dat bij hen wel de gewoonte is.

"Flight" en dan maar terug naar het moederland Frankrijk? Een aanlokkelijk idee, ware het niet dat ze hun bevriende dorpelingen dan ook in de steek laten.

De oude pater Amédée laat zich door alle emoties niet onder druk zetten tot een overhaast besluit en wil de afgelopen gebeurtenissen rustigjes bemediteren.

Intussen blijven de dreiging en intimidaties toenemen. De vele vergaderingen die nog volgen zijn een mooi staaltje van democratie (de prior heeft echt naar hen geluisterd) en de eenheid van de paters versterkt zienderogen.

Dit staat in schril contrast met het meedogenloze fundamentalisme van zowel de terroristen als van het leger zelf. En dit is dan ook de kern van de film voor mij.

Ook als het uur der waarheid slaat, volharden de paters in hun liefdevol en puur christusbewustzijn; een bewustzijn dat in het Vaticaan en bij de grote en gerenommeerde kloosterorden al grotendeels uitgedoofd is.

Integendeel; de katholieke kerk ligt onder vuur van alle schandalen die naar buiten komen.

Het christusbewustzijn of met andere woorden hun verbondenheid met de Lichtbron (noem het zoals je wilt) zegeviert en straalt hier in al zijn kracht naar buiten.

Nu anno 2011 terwijl de pole-shift volop aan de gang is, het oude economische geldsysteem ineenstort en Wikileaks van alles ontmaskert, is deze film met zijn al dan niet bewuste hommage aan het christusbewustzijn een fantastisch teken van hoop van die kleine groep lichtgevende mensen die niet blindelings een carriere najagen, consumptieverslaafden zijn of zich vanuit hun ego kleden met schijnspiritualiteit...

En toch kon ik ook lachen om die kleine dingen in de film zoals de frietjes die ze aten.

Lekker Belgisch fingerfood van-het-eerste-uur. En daarbij wijn en een muzieksausje.

En genieten van de pientere oogjes van het oudste paterke, Amédée die zich snel en soepel onder zijn bed verstopte... en van de dood gered werd, terwijl de pater die juist die dagen even op bezoek kwam, in zijn plaats het haasje werd. Gods wegen blijven ondoorgrondelijk...

...En ik moet terugdenken aan Broeder Amandus (Nonkel Omer in onze familie) van het Trappistenklooster in Westmalle die nu al een flink eind in de negentig is...en die dezelfde guitige oogjes heeft.

Door de onthaasting? Door de frietjes? Of als voormalig hoofd van de brouwerij door zijn luisterend oor en zijn open hart voor een ieders nood?

Anne.