maandag 21 februari 2011

Sam & Sam

Sam & Sam

Belgie zit dan wel zonder regering en dat record werd met het nodige
rijkvloeiend Belgisch bier (met-of-zonder-waterzooi) in Gent gevierd.

Nederland heeft dan op zijn beurt zijn eerste 62-jarige oh zo gezonde en fitter-dan-fitte zwangere vrouw. Dat nieuwe wereldburgertje laat nog 9 maanden op zich wachten maar Belgie heeft al een nieuw staatsburgertje uit Oekraïne. Even uit de doeken doen...

Sam is het product van draagmoederschap en adoptie. De ouders van Sammetje zijn homofiel en hadden een sterke kinderwens. De rest kan je raden. Een van de a.s. vaders (de andere is meevader) benaderde een zeer lieve draagmoeder en van het een kwam het ander.

Alles kits dus. Alleen: de draagmoeder is Oekraïens en Sam-de-wolk-van-een-baby moet nu "ajaj" naar Belgie getransporteerd worden. Adoptie dus. En dat kon niet. Volgens de wet...
Dus Sam huilt 2 jaar lang zijn longetjes uit zijn lijf in een arm Oekraïens weeshuis.

Draagmoederschap is een schone zaak en adoptie ook als het op de natuurlijke manier niet lukt. Echt. Maar feit is dat de vruchtbaarheid van de bevolking in de kapitalistische landen schrikbarend daalt, zowel van mannetje als van vrouwtje. Het sperma is te zwak en het eicelletje te oud! Ze bakkeleien nog of het milieu er voor iets tussenzit of de "lifestyle". De carriere ging immers voor en de het-leven-is-maakbaar-mantra voor de knip-en-plakgeneratie een blind geloof.
En dan tikt die reuze biologisch klok ook nog eens onverbiddelijk door...

Maar ik dwaal af. Ik geloof echt wel dat de twee vaders-in-spe een warm en liefdevol nestje voor hun kindje wilden creëren. Maar is het niet echt wrang dat Sammetje letterlijk het kind van de rekening is doordat zijn a.s. ouders deze rare constructie hebben bedacht? En daarbij te slordig te werk gingen...

Hoe kwamen ze hierop? Of komt het door die mythe van een "eigen-kind-is-toch-beter"?
Dus dan doen we wat van beide. Een beetje van dit en een beetje van dat.
Lekkere mix. Ik snap het niet. Liefde is toch liefde?

En dan denk ik aan die andere Sam, grote Sam. Sam Galesloot die op Nieuwjaar overleden is en bruiste van leven ondanks zijn handicaps. Sam die niet stierf tegen de verwachting van de dokters in. De moeder had een natuurlijke zwangerschap. En overtrof zichzelf samen met haar man toen de zwaarte van de handicaps al snel overduidelijk werd. Sam die niet stierf tegen alle verwachtingen in. Sam met zijn humor. Sam die sterke geest. Een toonbeeld van moed en gedrevenheid.
Morgen zet Sammetje na 2 verloren jaren voet op Belgische bodem en dan kan hij in een warm bedje slapen nadat zijn beide vaders een verhaaltje voorlezen en zingen. En misschien heeft hij straks ook 230 stukken speelgoed zoals de meeste Belgische kids. En dat mag.
Maar er is een kans dat hij erachter komt dat zijn leven niet direct als een sprookje begonnen is. Misschien hoort hij ooit als puber toevaliig het liedje van Ramses Shaffy "Hoog Sammie kijk omhoog Sammie want daar is de blauwe lucht".

En als het al eens tegenzit zingt hij het mee.
Net als Sam Galesloot.