Mauro en de hoge Muur van het CDA

Mauro… “Wie kent hem niet? Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet…?” zoals in de song van Henk Westbroek... Zoals elk jaar komen de CDA-ers tijdens de herfstvakantie weer eens bijeen in het Hart van Nederland om wat met elkaar te keuvelen, en deze zwaar in het slop geraakte partij heeft alweer een nieuw prangend probleem op zijn bordje dat u en ik slim en alert als we zijn wel hebben zien aankomen. De CDA-ers zelf met hun roze bril op natuurlijk niet, deze m.u.v. onze immer dappere dissidenten Ferrier en Koppejan, de enige twee CDA-Musketiers. Dat moet gezegd. Gisteren probeerde Mirjam Sterk een stemming in de Tweede Kamer te forceren maar Sterk bleek gelukkig toch niet zo sterk.

Terug naar Utrecht dus. Het politieke dier in ons dat de zaterdagboodschappen even laat staan zit achter haar PC en volgt het gekeuvel live op het blog zodat er “geen jota of letter” (ja, ik ken de Bijbel) verloren gaat. Wat blijkt? 85% van de CDA-ers wil dat Mauro in dit waterig landje mag blijven!

En terecht! Mijn hart maakte gelijk een vreugdesprongetje bij dit nieuws want ik dacht dat de waterige harten van de groene CDA-ers een stuk ijziger waren. Een meevaller zo midden op de dag. De klok heeft net twaalf geslagen…

Maar wat doet het CDA? Het legt deze uitslag schaamteloos naast zich neer en blijft eensgezind achter Leers staan die zijn voet al in de lucht heeft om Mauro liefst vandaag nog het land uit te schoppen. Zonder tussenstop linea recta naar het zonnige Angola. Dat is nog eens STERK. Nog sterker is het feit dat er voor Angola nog steeds een 100% negatief reisadvies geldt. Rara, hoe kan dit? Voor het CDA kan heel wat want ze zeveren er lustig op los en buitelen in haast over elkaar heen om hun standpunt (vierkant achter Leers blijven staan!) te verkondigen. Met gespleten tong. In één zin zeggen ze “moedige mensen als Mauro nodig te hebben voor de Nederlandse maatschappij” en één seconde later “moet Mauro weg”. Hun debiele gezwam en gezever over de voorbeeldfunctie (Nederland zou onder de voet gelopen worden door andere kind-asielzoekers) van Mauro vermoeit mij uitermate. Je zou er een Chronisch Vermoeidheids Syndroom van krijgen. Het CDA congres heeft zonet de “dappere” uitspraak gedaan dat er in de toekomst (!) een humaner asielbeleid voor jongeren ZAL komen. Dus NU zeker niet voor Mauro; die krijgt de Zwarte Piet.

Sinterklaas Minister Leers wil dus de ruimte die hij wel degelijk heeft om Mauro binnenboord van de Nederlandse maatschappij te houden, willens en wetens niet gebruiken en daar is maar één reden voor; en wel om de gedoogregering, dat zieke gedrocht, te redden. En Mauro wordt hiervoor geslacht, door de CDA-ers. Oòk door die 85%. Als ze ook maar een beetje lef hadden, zouden ze nu stante pede hun lidmaatschap moeten opzeggen want dat zogezegd humanere beleid zal er nooit komen.

Tijd voor een Canon van het leven van Leers. Leers nam zelf de ruimte om voor zichzelf en zijn warme gezinnetje illegaal een vakantiehuisje in Bulgarije te laten bouwen. Toch niet vergeten zeker? Als dank kreeg hij van zijn CDA-makkertjes met hun warme harten volop de ruimte voor dit lastige lucratieve baantje, wel met de hete adem van Wilders constant in zijn nek. Dit deed iets met hem. Zijn hart werd een beetje koud, de periode dat hij nog wel eens zijn hart liet spreken voor een intelligent VWO-asielzoekertje is afgelopen.

De bleke Leers (de Sinterklaas met de zachte G…) geeft nu zelf Mauro de MBO-er “de ruimte” en stuurt hem permanent op vakantie naar de zon, naar Angola… naar de eeuwige jachtvelden... HardLEERS of niet?

“Er zijn teveel mensen, er zijn teveel woorden” zingt Stef Bos. Teveel CDA-ers zonder de C. Woorden zonder hart. Een CDA waarvan de C spoorloos is verdwenen. Resteert: DA of te wel: DOOD APPÈL